Awanse, awanse...;)

Jeśli wierzyć słownikom (a jak nie słownikom, to komu w tym kraju jeszcze wierzyć?!), to od jutra powinno mi być w życiu jeszcze lepiej. Tak, tak, bo właśnie dziś wyższy szczebel awansu zawodowego nie ugiął się pod moim niemałym ciężarem, z czego by wynikało, że awansowałam na dobre. A skoro awansem nazywa się podniesienie jednostki do wyższej godności i wyższego rzędu, no to gorzej chyba nie będzie.;) A gdyby jednak miało być gorzej, to skok płacowy (no dobra - podrygiwanie bardziej ;)) wynagrodzi ewentualne bolączki. W każdym razie udało się i to nawet bardzo się udało, więc z sukcesem pokonałam nie tylko pierwszy szczebel drabiny awansu, ale też kolejny, jeden z ostatnich nawet, szczebli przedwakacyjnych. Poza nieludzkim upałem, który podobno ma być jeszcze bardziej nieludzki, był to bardzo miły dzień. Pomijając awans, zrobiłam dobry uczynek, nie spociłam się w sukience i podobnież ogólnie ładnie wyglądałam, no i jeszcze dowiedziałam się, że w piątek Krzyś wraca na salony, na parkiety znaczy.:) Piękne, małe rzeczy, którymi cieszyć się muszą istoty o zachwianej równowadze psychicznej.;) Mam nadzieję, że wakacje ją trochę ustabilizują. Są już tak bliziutko, że aż się boję, że komuś przyjdzie do głowy jakaś nowa ustawa i zabierze mi wakacje. O nie! Wakacji nie oddam!:) Tak w zasadzie najlepszy moment wakacji jest teraz, bo od następnego piątku będą one z każdym dniem krótsze.;) "Bo nie o to chodzi, by złowić króliczka, ale by gonić go, ale by gonić go!" Mimo to jednak chętnie podelektuję się króliczkiem. Dziesięć miesięcy pogoni w zupełności mi wystarczy.:)