Generalnie nie narzekam...

...tylko zastanawiam się,jak to możliwe, że jeszcze nie świecę.Wczoraj,po 12-stu godzinach w pracy było już bardzo blisko.;) Ostatecznie jednak nie zaświeciłam i ostatkami sił pchnęłam drzwi do kolejnego dnia mojej przypadkowej kariery zawodowej.Relacja z placu boju:widać różnicę pomiędzy pierwszym,a n-tym rokiem pracy, uaktywnia się respekt, konsekwencja i ogólna umiejętność radzenia sobie, choć ideał daleko.W n-tym roku pracy coraz więcej spraw jeszcze wygodniej mości się w czterech literach, co pozwala przetrwać. Inaczej by się po prostu nie dało.Wzrasta także stopień pogodzenia się z sytuacją i codziennością,co nie znaczy,ze znalazłam swoje miejsce na...rynku pracy.Wzrasta chyba też nieświadomość,która gwarantuje zdrowie psychiczne, bo gdybym tak sobie uświadomiła,ile dziwnych rzeczy muszę zrobić w najbliższym czasie,to chyba pisałabym wypowiedzenie.A tak z każdym dniem przełamuję kolejne lody i robię kolejne niepojęte wciąż dla mnie rzeczy;) A przy tym...jakimś cudem jeszcze nie świecę.:)