Dwa centymetry nad ziemią, czyli mój nowy dentista (sic!)

To może najpierw o tym, skąd forma "dentista". Wymyślili ją moi obcojęzyczni uczniowie, którzy na lekcji z serii "Idę do lekarza!" albo coś w ten deseń za Chiny Ludowe zapamiętać nie mogli, że w Polsce jest "dentysta", a nie "dentista" i że idziemy do dentysty, a nie do "dentista".;) No i tak mi jakoś "dentista" zapadł w pamięć, choć był i tak niczym w porównaniu z Mianownikiem liczby mnogiej od "przyjaciel", który brzmiał nie inaczej, jak "przyjaciule".;) I tak: nie było "przyjaciul", przyglądam się "przyjaciulom", idę z "przyjaciulami", myślę o "przyjaciulach" i wołam "hej, Wy moi przyjaciule!";) A ogólnie mam z tymi lekcjami baaaardzo dobre wspomnienia.:)
Wracając do dentista - niby stara jestem, a się boję, więc zebranie się do niego trochę czasu mi zajęło. Po przeprowadzeniu wywiadów i poszukiwań w internecie wybrałam pana, który okazał się sobowtórem aktora - Antka Królikowskiego (aż dziw bierze, że nie żadnego siatkarza!:D) Poszłam nastawiona na długie i żmudne leczenie, zapewne kanałowe i inne cuda wianki (nie ma to jak się człowiek w internecie naczyta), bo co tu ukrywać - od ostatniej wizyty minęło...ekhmmm... troszeczkę więcej niż pół roku... W każdym razie, ku mojemu zdumieniu, skończyło się na usunięciu kamienia nazębnego, pochwale za ładne i zadbane ząbki, nakazowi dalszego solidnego dbania o nie i... zaproszeniu za pół roku.:) I ta pochwała uniosła mnie właśnie dwa centymetry nad ziemię, pomimo niekorzystnego współczynnika wagi do wzrostu;). Wprawdzie ujawniona kilka lat temu i ciągle żywa szajba na punkcie swojego uzębienia już jątrzy w podświadomości, że może ten pan się nie zna albo co, ale zaprzestanę czytania w internecie historii o zębowych perypetiach i wrócę do "Zakochanki" w pełnym zaufaniu i przekonaniu, że pan dentista wie, co mówi.:)
Także pamiętajcie, że zęby są ważne i naprawdę bać się nie trzeba!