...to niech się nie martwi.:) Jestem ciągle, tylko nie udało mi się rozciągnąć doby, niestety. A że coś za coś, to sukcesywnie włączam funkcję selekcji ważnego i ważniejszego w żywocie mym. Znów za mną dzień, na który czekałam i znów szkoda, że się nie powtórzy, ale cóż - "nie ma dwóch podobnych nocy" i "trzeba z żywymi naprzód iść" :) Idę więc i szczerze staram się nie zwariować, choć wiosenne zmęczenie materiału daje o sobie znać. Wiosna jak na razie uskrzydla mnie po cichu, głośniej za to przypomina, że rok szkolny trwa już dosyć długo i odcięcie oświatowej pępowiny na gwałt potrzebne. Trudno uwierzyć, ale do zresetowania jeszcze 3 i pół miesiąca.:) W obliczy września, który przecież był wczoraj, to już tylko 3 i pół.
Jakiś patos mi się włączył... Może dlatego, że od dwóch tygodni już prawie odczuwam brak jednej przetańczonej, a nie przespanej nocy.;)
To teraz normalnie i tak w skrócie - niby nic się nie dzieje, a dzieje się ciągle; nie umiem odpoczywać, ale się uczę i coraz lepiej mi wychodzi;), cośtam robię, gdzieśtam gonię, jestem zawieszona w czasoprzestrzeni, chodzę na obcasach, a z przypałów pojedynczych, to śpiewałam publicznie "Daj mi tę noc".;)
I niezmiennie czeka na weekend, pałając pragnieniem odwiedzenia wkrótce miasta, w którym wiodłam swe beztroskie studenckie życie.:) Ktoś potowarzyszy?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz